Bergmanstrook 167
22 mei 2015
22 mei 2015
Op slechts een paar
minuten fietsen
van Joëlla's
appartement,
ligt het zorgcentrum
voor ouderen Buytenhage.
Mooi in het groen bij
een park.
De receptioniste
wijst me naar
een wooncomplex wat
er achter ligt.
Opgelucht denk ik
fijn een
aanleunwoning met
aparte ingang!
Ik ben en blijf de
enige terwijl de klok
één minuut voor negen
aanwijst.
Ongerust besluit ik
de coöperatie bellen.
Maar dan hoor ik
opeens;
'Dag mevrouw Donker,
wie probeert u te bellen?'
Het is de consulent
die ik
al vaker gesproken
heb.
Een knappe man met de
moeilijke naam
Aziez Abdoellakhan.
Het appartement oogt
ruim.
Vijftig vierkante
meter.
De deuren zijn
toegankelijk
voor Joëlla's
rolstoel.
Het appartement is
praktisch ingedeeld
met een
grote inpandige
berging
Op de site van
Woonnet staan gelikte
foto's van hoe je de
flat zou
kunnen inrichten.
Levensloopbestendig
ten top als ik de
badkamer bekijk.
Ik ben blij het
gezien te hebben,
maar ik blijf dromen
van een fijne flat met drie
kamers op een
'toplocatie!’
En geef als reden van
weigering op
'te klein.'
Aziez is op de hoogte
van mijn wensen.
Behulpzaam kijkt hij
mee terwijl
ik met mijn Ikea
centimetertje
de deuren opmeet.
Hij vraagt of hij
mijn quote
'droomhuis gezocht'
mag gebruiken in een
column.
Hij schrijft
maandelijks een blogbericht
op de site van
Woonnet Haaglanden.
Hij geeft me wat
adviezen over andere appartementen.
Als ik over mijn
avontuur vertel over de
dertiende verdieping
van de Nassaulaan, heeft
hij nog wat
aanvullende informatie.
Deze locatie heeft
wél een aparte ingang.
met slagboom en eigen
parkeerplaats.
De ingang via het
zorgcentrum Morgenster
kan je gebruiken,
maar hoeft niet.
Ik ben blij dat ik
naar de afspraak ben gekomen,
de mogelijkheden en
onmogelijkheden
worden met elke
bezichtiging duidelijker.
's Avonds spreek ik
met Anita die
Joëlla komt
verzorgen.
Ik vertel dat ik nog steeds
last heb van de
teleurstelling van de
Griekenlandlaan.
Zij heeft een
ervaringsverhaal;
' het is een ramp
daar die nauwe hal,
de ouders van Tom
woonden daar!
Hij kon nooit
zelfstandig op bezoek.
Zelfs met zijn
duwrolstoel was
het een ellende om
binnen te komen.
Het wordt tijd om de
gedachte van
'een muurtje
wegbreken'
te stoppen en de
teleurstelling laten
voor wat het is.
Op naar een volgende
ronde!