Beatrijspad 13
Na lang dubben
vanmorgen de stoute schoenen aangetrokken.
En een afspraak gemaakt
met de huidige bewoner.
Het dubben had te maken met de huurprijs.
740 euro !
Ik ken het complex en het staat op mijn top vier.
Helaas zijn de huren voor de nieuwbouwprojecten
in januari met 60 euro verhoogd.
Het moet wel een droomhuis zijn.
Voor ik besluit met veel minder budget
te gaan rondkomen.
Ik sta nummer 1
dus ik hoef alleen maar JA te zeggen!
Het appartement is op de benedenverdieping.
Maar het complex ligt niet gelijk met de straatkant.
De mevrouw die er woont is al
bezig met inpakken.
Zij gaat samenwonen in hetzelfde
complex.
Vragen worden wat nors beantwoord.
'Wat verbruikt u aan energie voor de vloerverwarming?'
Weet ik niet, ik heb hier amper gewoond.
Wel is ze er op gebrand dat ik de
vloerbedekking e.d. ga overnemen.
De huiskamer met een grootte van een balzaal,
heeft -lijkt het- witte plavuizen.
Maar het is laminaat.
Het huis ziet er keurig en nieuw uit.
Maar niet mijn smaak.
Ik vraag of ik de gordijnen mag opendoen.
Wil dolgraag naar het terras kijken.
Dan snap ik opeens waarom er gordijnen hangen,
van vloer tot plafond.
Vanaf het terras kijk je de parkeergarage in.
Ik knap er gelijk op af.
Wat best een opluchting is,
want de tobberijen of ik de huurprijs kan opbrengen,
blijfven dwarrelen in mijn kop.
Het complex is mooi.
Maar de ligging van dit appartement niet.
Pas buiten durf ik wat foto's te maken.
Ik wil zo rap mogelijk weg
van de sikkeneurige mevrouw
en het huis met dichte gordijnen.
Ook al weet ik dat ik nooit
het uitzicht van nu kan krijgen,
blijf ik hopen op een leuke flat!
