Griekenlandlaan 301
Dinsdag 14 april 2015
Goedgeluimd sta ik een kwartier
voor de afgesproken tijd voor
de flat Socrates op de
Griekenlandlaan.
Bij Joëlla geslapen.
Geen file of ander oponthoud.
Blij stuur ik een WhatsApp naar
mijn vriendin.
'twee kilometer en slechts vijf minuten
met de auto vanaf de Leopoldhove!’
Er parkeert een auto naast me.
De vrouw leest een tijdschrift en
ik vijl mijn nagels.
We stappen gelijktijdig uit.
Ook voor de bezichtiging van
nummer 301?
Ik kan haar het balkon wijzen.
De consulent van de coöperatie
komt samen met een collega aangelopen.
'Goedemorgen mevrouw Donker,
Ja… ik wist dat u kwam en ik heb
versterking meegenomen.
In mijn eentje kan ik al die vragen
van u niet beantwoorden.'
We stappen lachend de lift in.
Die lach vergaat me als de voordeur
van het appartement open gaat
en het groepje woningzoekenden
voor mij naar binnen druppelt.
Wat een nauwe hal,
hier kan nooit een rolstoel naar binnen!
Als extra obstakel zit er ook nog
een verwarmingsbuis.
Ik voel aan de muur, kan hier een
stuk afgebroken worden?
Nee daar zit het toilet.
De consulent belt met de coöperatie,
maar hij krijgt geen info over de
exacte breedte.
Ik zoek tevergeefs in mijn rugzak
naar het Ikea centimetertje.
De flat is prachtig, mooi uitzicht.
Ruim en een goed onderhouden keuken.
Maar de pijn in mijn buik verdwijnt niet.
Er gaan wat mensen weg.
Ik hoor een kleindochter tegen haar oma zeggen.
'Oma, als u het niet mooi vindt
hoeft u het niet te nemen hoor!'
Mijn plek op nummer vijf is opeens nummer één.
Mevrouw nummer zes hoort dat ik weiger.
'Vind u het een fijne flat?'
vraag ik haar.
'Ik moet opnieuw beginnen en er is een
extra logeerkamertje voor de kleinkinderen.'
Ze ziet er niet blij uit,
ze ademt zwaar en
zit uitgeput op de vensterbank.
Ik loop samen met de consulent naar
de berging in de kelder.
Ondanks de grote teleurstelling
wil ik toch
alles gezien hebben.
Hij adviseert mij de coöperatie te bellen,
Met de vraag of alle flats dezelfde
indeling hebben.
Deze locatie stond nummer één op
mijn wensenlijstje.
Als ik mijn teleurstelling uitspreek,
probeert de consulent mij op te monteren:
'U moet naar uw gevoel luisteren,
er komt vast wel een geschikte flat
voor u.'
Thuis ga ik facetimen met Jeltje.
We bestuderen de plattegrond.
Er lijkt wel een puntje weg-getekend te zijn.
Een hoek die er in werkelijkheid wel zit.
Donderdag 16 april 2015
Een terugbel telefoontje van de coöperatie.
Volgens de conciërge hebben alle appartementen
dezelfde indeling.
Ook vraag ik naar de appartementen
om de hoek van de Griekenlandlaan.
In de Athenestraat.
Een fijne plek met balkons op het zuiden.
Drie lagen met een lift.
'Is het mogelijk om die huren als één persoon?'
De medewerkster kijkt het voor me na.
Er komen daar maar weinig woningen vrij.
In 2014 waren dit er twee.
Ik weet niets van nieuwe regels.
Mensen zeggen zo veel,
'daar moet u zich niets van aantrekken.'
Vandaag ontvang ik een uitnodiging
voor een bezichtiging op de Nassaulaan.
Op de 13e etage.
Volgens de folder heeft de flat 12 etages.
Ik word niet vrolijk van het idee van
'aanleunwoning.'
Maar het woordje 'ruim' bevalt me
wel in de omschrijving.
Wie weet?
Tot nu toe kwam ik vaker voor een
verrassing te staan.
Onduidelijkheden worden ter
plekke ontrafeld.
Ik heb goede moed dat ik het komende
jaar ook eens blij verrast wordt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten