Bijdorplaan
433
4
maart 2015
Vanmorgen
om zeven uur van huis.
Om
om kwart voor negen in Zoetermeer
te kunnen zijn.
Na
tien minuten op de N57 sta ik al vast
in een file.
A
15 afgesloten,
volg
de borden voor Rotterdam.
Na
twintig minuten ben ik weer
op
de Groene Kruisweg,
vlakbij
huis...
Om
vooral de afslag na de Benelux
niet
te missen.
Ga
ik te vroeg de bocht om.
Holy
moly...zit ik in Schiedam.
Weer
terug de grote weg op.
Het
schiet maar niet op.
De
moed zakt me in de schoenen.
Als
je niet ..... of te laat.
Op
de afspraak komt opdagen.
Kost
het je drie maanden inschrijving.
Ik
troost me met het feit.
Dat
dit geen ramp is.
Maar
wil wel dolgraag de flat bekijken.
In
de buurt van Delft,
kan
ik opeens weer gas geven.
De
tomtom geeft aan
hoe
laat ik op de bestemming kan zijn.
Acht
uur één en veertig.
Jippie
dan kan ik het nog halen.
Ik
probeer wat tijd in te halen,
door
de scheuren waar ik mag scheuren.
Zo
verspringt de aankomsttijd steeds.
Tussen
acht uur veertig en
acht
uur één en veertig.
Veel
stress voor een dame van zevenenzestig.
Die
over dertien jaar tachtig hoopt te worden.
Op
mijn verjaardag vertelde ik Willy en René.
Over
een wooncomplex dat wel leuk was,
maar ...... als
ik tachtig zou zijn.
Waarop
René zei dat ben je over dertien jaar.
Die
dertien jaar krijg ik sindsdien.
Niet
meer uit mijn kop.
Op
de bestemming aangekomen,
Zoek
ik zwetend tussen zeven gebouwen
de
juiste flat.
Door een wonder loop ik de goede kant op.
Daar
staat de meneer van de toewijzing.
Die
de ingangsdeur van de flat open houdt.
Het
groepje woningzoekers staat al in de lift.
Ik
kan er nog bij en zeg;
'Nou maar hopen dat de flat een WC
heeft.
Ik ben vanaf zeven uur onderweg.'
'Waar komt u dan vandaan?
Van Hellevoetsluis?
Oohhh gaat u dan de zee niet missen?
Ik moet nu even niet aan klotsend
water denken.'
Enfin
de toon is gezet.
Het
wordt een gezellige boel.
De
flat is gigantisch ruim.
Achtenzestig
vierkante meter.
Veeeeel
ramen van de vloer tot het plafond.
Met
elektrische screens.
Vreemd
genoeg géén balkon.
Wel
zicht op een binnentuin.
Een
luxe 'levensloopbestendige'flat.
Rolstoeltoegankelijk.
De
beugels bij de w.c. in badkamer
zijn
al aangebracht.
Ook
nog een apart toilet.
Die
ik in mijn eigen huisje zo mis.
Een
berging binnen met de c.v.
(op
de site van woonnet stond géén berging)
In
de kelder ook nog een berging.
Vloerverwarming
met een vernuftig systeem,
waardoor
je weinig stookkosten hebt.
Alles
zo goed als nieuw.
Ik
heb het gebouwencomplex.
een keer van de buitenkant bekeken.
en
nu ik in het appartement sta
weet
ik opeens
waarom het me niet aanspreekt.
Het
doet me aan een kantoor denken.
Voel me opgesloten
in
een soort bedrijventerrein.
Het
echtpaar dat nummer één staat
accepteert
het meteen.
Ik ben echt blij voor die mensen.
Buiten spreek ik met een echtpaar.
Zij staan op nummer elf.
Zij staan op nummer elf.
en willen het dolgraag hebben.
Ik
ben verbaasd
dat zij ook uitgenodigd zijn.
Zij
staan al zes jaar ingeschreven
en
ik nog maar twee jaar?
Waarom
ik nummer vijf?
en
zij nummer elf?
Zij
denken dat het te maken heeft
met
wat voor huis je achterlaat.
Daarna
ben ik langs een rijtje.
van
vier kleine vierkante flats gereden.
Op
de Griekenlandlaan.
Daar
wil ik graag wonen,
op
een steenworp afstand
van
het winkelhart,
het
theater en de bios.
Dat
ziet er gezellig uit.
Uitgepuft
bij ikea.
met
een ontbijtje van één euro.
en
een rondje gelopen
om
de nieuwe ontwerpen te bekijken.
Het
is erg lente-achtig.
met
veel grasgroen.
Ik
wordt er vrolijk van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten