Donderdagmiddag 3
september 2015
Duitslandlaan 292
Samen met Joëlla ga
ik naar de bezichtiging.
Het gebouw de
Leliënborgh heeft
twee ingangen.
Het is een groot
seniorencomplex in het stadshart.
We gaan van de ene
ingang naar de andere
op zoek naar 229.
Dat huis lijkt niet
te bestaan?
Ik zie twee heren met
aktetas.
Bent u van
woningcorporatie Mooiland?
Wij zoeken nummer
229.
U bent denk ik in
de war?
Het is nummer 292!
Waarom staat het
verkeerd vermeld in
de uitnodiging?
Wij maken die
uitnodiging niet… mevrouw…
Ik laat de geprinte
uitnodiging zien.
De man leest hardop: Nathaliegang
229!
Potjandosie, ik ben
zo in de war
Dat ik al huizen door
elkaar ga halen.
We zijn de enigen en
gaan met de lift
naar boven.
Joëlla kan gemakkelijk
naar binnen.
De flat is donker en
kijkt uit
op een parkeerplaats.
Met bomen dat dan
weer wel.
Na de mooi aangeklede
flat van vanmorgen
valt dit totaal in
het niet.
De woonconsulent doet
nog pogingen
het aantrekkelijk te
maken.
Er komt een nieuw
aanrechtblad, deze is beschadigd.
Is er een berging
beneden?
Nee, wel een lange
gang om de fietsen te stallen.
Iedereen heeft
daar zo zijn eigen plaatsje.
Er wordt niet
moeilijk over gedaan.
Ik wordt er
achterdochtig van.
Waar wordt wel
moeilijk over gedaan?
Dit is het tweede
huis vandaag waar ik nee op ga zeggen.
Beneden in de hal
maken we nog een praatje.
Een oude dame wacht
op de taxi.
Woont u hier al
lang?
Een maand of
zeven.
Ik kwam van de
Schoutenhoek.
(Staat hoog op mijn
lijstje!)
Ik ben in een jaar
tijd tweemaal verhuisd.
Ik heb met veel
plezier vierentwintig jaar
In de Athenestraat
gewoond.
(Staat ook hoog op
mijn lijstje
en ga ik morgen naar
toe)
Ik had daar nooit
weg moeten gaan.
Maar ja, ik
verkeek me op die mooie nieuwbouw.
Maar het was er zo
stil.
Hier heb ik het
wel naar mijn zin.
Joëlla en ik steken
over naar het stadshart.
Eén voordeel, het
complex ligt heerlijk centraal.
In de serre van het
prachtige restaurant Clooney,
gaan we genieten van
een drie gangen High Tea.
In de namiddag
wandelen naar de Schoutenhoek.
En spreek ik de
bewoners aan die op het balkon
aan klussen zijn.
Zij hebben het huis
gekregen in mei.
Ik herken ze van de
bezichtiging.
Ze voelen zich te
koning te rijk.
Er komen daar weinig
appartementen vrij.
Nogmaals ben ik blij
dat ik de Nathaliegang heb geweigerd.
De huur is hier net
zo hoog.
Maar het is een
prachtige centrale plek.
De moeite van het
wachten waard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten